به گزارش خبرگزاری رویترز دانشمندان آلمانی اعلام کرده‌اند که کار آنها بر روی موش‌ها نشان داده است که خالکوبی راه موثرتری برای تلقیح نسل جدید واکسنهای تجربی DNA نسبت به تزریق عضلانی است.
استفاده از قطعه‌های DNA برای تحریک پاسخ ایمنی شیوه‌ای نویددهنده برای ساختن واکسنهای بهتر برای بیماری‌هایی از آنفلوآنزا تا سرطان بوده است.
اما تا به حال کارآیی پایین این شیوه مانع استفاده از آن بوده است.
مارتین مولر از مرکز پژوهش سرطان آلمان در هایدلبرگ در این باره می گوید: "وارد کردن DNA به بدن از راه خالکوبی می‌تواند راه را برای کاربرد تجاری گسترده‌‌تر واکسنهای DNA بگشاید."
در حال حاضر هیچ واکسن DNA تاییدشده‌ای در بازار وجود ندارد، اما چند شرکت داروسازی در حال انجام کارآزمایی‌های بالینی و سرمایه‌گذاری در این تکنولوژی هستند.
مولر وهمکارانش واکسیناسیون موش‌ها از راه خالکوبی را با یک قطعه پروتئینی از ویروس پاپیلوم انسانی (HPV)، یک ویروس مقاربتی که در ایجاد سرطان گردن رحم نقش دارد، به آزمایش گذاشتند.
البته در این خالکوبی جوهری به کار نمی‌رفت، بنابراین نشانه‌ای دائمی هم روی پوست به جای نمی‌ماند.
آنها دریافتند که سه دوز واکسن DNA که از طریق خالکوبی تلقیح شود، 16 بار میزان بیشتری از پادتن یا آنتی‌بادی بر ضد ویروس نسبت به سه تزریق داخل عضلانی ایجاد می‌کند.
این پاسخ بسیار قوی‌تر بیانگر این حقیقت است که خالکوبی با یک سوزن مرتعش باعث ایجاد زخم و التهاب می‌شود. در نتیجه خالکوبی - به مساحت حدود یک سانتی‌متر مربع - بسیار دردناک‌تر از تزریق معمولی، ولی همچنین بسیار کارآمدتر از آن است.
مولر در این باره گفت: "این روش بهتر از تزریق معمولی عمل می‌کند، زیرا با آسیب بافتی که در محل خالکوبی ایجاد می‌کند، بر سلول‌های ایمنی که به دنبال آنتی‌ژن‌های خارجی هستند، تاثیر می‌گذارد."
به گفته مولر واکسیناسیون با خالکوبی برای همه افراد به کار نخواهند رفت، این شیوه برای وارد کردن واکسنهای درمانی برای مقابله با سرطان یا سایر بیماری‌های وخیم به کار می‌آید، که تحمل اندکی درد در برابر پیشگیری از آنها پذیرفتنی است.
"واکسنهای درمانی"، بر خلاف "واکسنهای پیشگیری"، برای درمان بیماری‌ها تولید می‌شوند، نه فقط پیشگیری از آنها.
نتایج کار این پژوهشگران آلمانی در نسخه آنلاین نشریه "واکسن‌ها و درمان ژنتیکی" منتشر شده است.
